Ostatnia aktualizacja 28 marca, 2022
Nieoczekiwany brak odpowiednich skafandrów w NASA spowodował odłożenie spaceru kosmicznego kobiet, który miał się odbyć w 2019 roku. Na sprawę zwróciła uwagę astronautka Anne McClain, która potrzebowała mniejszych rozmiarów dla swojej załogi. Dostępny model skafandra umożliwiał wymianę jego elementów, ale mogła ona zająć nawet 12 godzin. Mogłoby to stać się przyczyną opóźnienia misji, dlatego ostatecznie przydzielono do niej innych astronautów.
Przyczyną problemu był budżet, który nie pozwolił wcześniej rozszerzyć zakresu rozmiarów. Przez te ograniczenia tylko 11% kobiet mogło polecieć w kosmos.
Sytuacja ujawniła problem wynikający z jednolitości skafandrów NASA, które dostosowane są do sylwetek męskich, a bazowe modele pochodzą z lat 70. To był okres, w którym większość astronautów stanowili mężczyźni.
Sprawdź: DeepMind
Aktualnie NASA pracuje nad nowym typem skafandrów, cechujących się większą elastycznością w doborze rozmiaru. Równolegle prowadzi też badania nad eksperymentalnym systemem, który pozwala idealnie dopasować rozmiar do indywidualnych proporcji.
Aby dobrze dopasować skafander, należy wziąć pod uwagę nie tylko warunki ziemskie. Mikrograwitacja może wpłynąć na lekką zmianę wzrostu – w wyniku znacznie mniejszego działania sił grawitacji ciało człowieka może stać się wyższe.
Badania NASA dotyczą skanera umożliwiającego analizę ciała astronauty, a następnie szybką produkcję dostosowanego modelu. To pomysł autorstwa Bonnie Dunbar, profesorki inżynierii kosmicznej na Texas A&M University.
Nowa generacja skafandrów ma lepiej chronić astronautę w środowisku kosmicznym, ale też będzie wykorzystywana podczas wykonywania misji na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej, a w przyszłości także podczas lotu załogowego na Marsa.
Zobacz: Metaverse
System pomysłu Bonnie Dunbar ma umożliwiać również modyfikację i szybką naprawę skafandrów już w przestrzeni kosmicznej. Dzięki innowacyjności tego rozwiązania otworzą się nowe możliwości do rozwijania turystyki kosmicznej.
