Ostatnia aktualizacja 12 października, 2023
Data Transfer Object, w skrócie DTO, to wzorzec projektowy, który odgrywa ważną rolę w architekturze aplikacji. Jest to obiekt, który służy do przesyłania danych między różnymi jej warstwami. W praktyce DTO używa się do przenoszenia danych z warstwy logiki biznesowej do warstwy prezentacji i odwrotnie. W tym artykule przyjrzymy się, czym dokładnie jest Data Transfer Object, jakie są jego zalety oraz wady, a także jak różni się od innych wzorców, takich jak DAO.
Podstawowe cechy DTO
Koncepcja Data Transfer Object ma swoje korzenie w architekturze wielowarstwowej, która zyskała na popularności na początku XXI wieku. W tym modelu różne aspekty aplikacji, czyli prezentacja, logika biznesowa i dostęp do danych, są oddzielone w celu zwiększenia modularności i łatwości zarządzania.
Brak logiki biznesowej
Jedną z najważniejszych cech Data Transfer Object jest to, że jest to “głupi” obiekt. Oznacza to, że nie zawiera żadnej logiki biznesowej ani zachowań. Innymi słowy, obiekty DTO są pozbawione metod, które wykonują operacje na danych, a jedynie pełnią rolę nośników informacji.
Struktura i typy danych
Data Transfer Object składa się z pól danych, które różnią się między sobą typami. W aplikacji do zarządzania zamówieniami, można mieć DTO, które zawiera pola takie jak idZamowienia, nazwaProduktu, ilosc i cena. Pola mogą charakteryzować się różnymi typami danych, czyli liczbami całkowitymi, liczbami zmiennoprzecinkowymi, ciągami znaków czy nawet innymi obiektami DTO. Na przykład, pole adresDostawy może być innym obiektem DTO, który zawiera pola takie jak ulica, miasto i kodPocztowy.
Efektywność i organizacja głównym celem DTO
Głównym celem użycia Data Transfer Object jest przenoszenie danych w sposób efektywny i zorganizowany. Dzięki grupowaniu wielu powiązanych pól danych w jednym obiekcie, DTO ułatwia zarządzanie przepływem danych.
Oznacza to, że zamiast wysyłać kilka różnych zapytań do serwera w celu pobrania różnych części informacji o zamówieniu, można wysłać jedno zapytanie, które zwróci obiekt DTO zawierający wszystkie potrzebne informacje.
W ten sposób DTO staje się istotnym elementem w architekturze aplikacji, umożliwiającym efektywną komunikację i organizację danych między różnymi warstwami systemu.
Zalety i wady Data Transfer Object
Zalety
- Efektywność: Data Transfer Object pozwala na grupowanie wielu danych w jednym obiekcie, co zwiększa efektywność przesyłania danych.
- Bezpieczeństwo: Można kontrolować, jakie dane są eksponowane na zewnątrz. Zwiększa to bezpieczeństwo aplikacji.
- Modularność: Ułatwia separację warstw aplikacji, a co za tym idzie także testowanie i rozwijanie oprogramowania.
Wady
- Złożoność: W miarę jak aplikacja rośnie, liczba DTO również może znacząco wzrosnąć. Prowadzi to do zwiększenia złożoności systemu.
- Duplikacja kodu: Może wystąpić potrzeba utworzenia wielu podobnych DTO, a to może skutkować duplikacją kodu.
Dalsza część tekstu znajduje się pod materiałem wideo:
DTO a DAO – kluczowe różnice
Chociaż DTO i DAO (Data Access Object) są często używane razem, są to różne koncepcje. DAO jest wzorcem projektowym o charakterze łącznika między aplikacją a bazą danych. Z kolei Data Transfer Object służy do przenoszenia danych między warstwami. Do najważniejszych różnic należą:
- Zakres odpowiedzialności: DAO zajmuje się operacjami CRUD (Create, Read, Update, Delete) na danych, podczas gdy DTO tylko przenosi dane.
- Logika vs. Struktura: DAO zawiera logikę biznesową związaną z dostępem do danych, podczas gdy DTO jest pozbawione jakiejkolwiek logiki.
- Interakcja z bazą danych: DAO często komunikuje się bezpośrednio z bazą danych, podczas gdy DTO nie ma takiej możliwości.
Czytaj także:
