Ostatnia aktualizacja 24 sierpnia, 2022
W trakcie rozwoju programowania, zaczynając od lat 50. XX w., twórcy języków programowania oraz ich użytkownicy poszukiwali odpowiednich metod, aby tworzony kod był czytelny i łatwy w utrzymaniu. Czytelny kod pozwala zmniejszyć liczbę błędów w oprogramowaniu, a także ułatwia jego modyfikacje. Jednym z paradygmatów programowania, który powstał jako konsekwencja poszukiwania odpowiedniego stylu programowania, jest programowanie strukturalne.
Ostatnia aktualizacja: 24.08.2022. Dodatkowa treść: praktyczne podejście do programowania strukturalnego.
Czym charakteryzuje się programowanie strukturalne?
Paradygmat programowania strukturalnego powstał pod koniec lat 60. XX w., wraz z pojawieniem się języków programowania ALGOL 58 oraz ALGOL 60. ALGOL 60 wprowadził pojęcie bloków strukturalnych programu, czyli fragmentów kodu uporządkowanych słowami kluczowymi „begin” oraz „end”. Dzięki podziałowi na małe podsekcje programista może w łatwiejszy sposób śledzić logikę oraz sposób działania programu.
Sprawdź: Czym jest Angular?
W programowaniu strukturalnym obecny jest także koncept podprogramów. Podprogram stanowi element programu. Inne miejsca w programie mogą wywoływać podrpogram, dzięki czemu programista ma możliwość wykorzystania bloków do konstruowania czytelnych sekwencji logicznych. Według paradygmatu strukturalnego, każdy program składa się z sekwencji kontrolnych, które stanowią szkielet programu, a są to: sekwencja, selekcja, iteracja oraz rekursja.
Sekwencja jest serią wyrażeń lub podprogramów, które wykonywane są jeden po drugim. Selekcja to jeden lub kilka wyników działań, które program wykonuje w zależności od tego, czy podany w wyrażeniu warunek został spełniony.
Kolejny element spotykany w paradygmacie strukturalnym to iteracja, którą wiele języków implementuje jako pętle. Jest więc to po prostu zestaw instrukcji lub wywołań podprogramu, które procesor wykonuje tak długo, jak spełniony jest warunek logiczny.
Ostatni ze zdefiniowanych elementów programowania strukturalnego to rekursja. Wykorzystując rekursję, programista tworzy funkcję w taki sposób, aby możliwe było jej wywołanie zarówno z innego miejsca programu, jak i z wnętrza samej funkcji, tak długo jak spełniony jest warunek logiczny.
Zobacz: Programowanie obiektowe – na czym polega?
Jak w praktyce rozumieć programowanie strukturalne?
W przypadku programowani strukturalnego ważnym aspektem jest liniowy przepływ. Dzięki niemu analiza kodu jest dość łatwa i można zorientować się w tym, jak może zachować się aplikacja. Wszystko dzięki łatwej do ogarnięcia strukturze kodu.
Dzięki odpowiedniej strukturze pominięto skoki w różne miejsce kodu, dzięki czemu debuggowanie jest dość łatwe.
Programowanie strukturalne nie zależy od języka, gdyż można programować w C++, JavaScript, czy też Pythonie, ale strukturą kodu zarządza programista. Innymi słowy, to od niego zależy, czy mechanizmy tego rodzaju zostaną zastosowane.
Czy nadal używa się programowania struktualnego?,
Pomimo tego, że obecnie bardzo popularne stało się programowanie obiektowe, to paradygmat programowania funkcjonalnego wywarł ogromny wpływ na środowisko programistyczne. W popularnych obecnie językach programowania trudno wyobrazić sobie dobrze napisany program, który nie wykorzystuje elementów programowania strukturalnego, takich jak bloki funkcjonalne lub sekwencje kontrolne.
