Ostatnia aktualizacja 23 kwietnia, 2024
Graficzny interfejs użytkownika to standard w projektowaniu współczesnych aplikacji i systemów operacyjnych, ale nie zawsze tak było. Interakcja z komputerem za pomocą GUI jest znacznie bardziej intuicyjna oraz przyjazna dla użytkownika niż we wcześniejszych interfejsach tekstowych. GUI wykorzystuje okna, ikony, przyciski oraz inne graficzne elementy, aby umożliwić użytkownikom łatwiejsze oraz bardziej bezpośrednie zarządzanie oprogramowaniem i sprzętem. Jak to zmieniło sposób pracy i możliwości technologiczne w porównaniu do wcześniejszego standardu TUI?
Historia i rozwój GUI
Początki graficznego interfejsu użytkownika sięgają lat 70. XX wieku. Najważniejszym momentem dla tej technologii był przełomowy projekt prowadzony przez naukowców z Xerox PARC, którzy opracowali jeden z pierwszych interfejsów graficznych. Ich celem było stworzenie czegoś zupełnie nowego – interfejsu, który w przeciwieństwie do dominujących wówczas interfejsów tekstowych, opartych na komendach, byłby znacznie prostszy i bardziej intuicyjny w obsłudze.
Pierwszym istotnym krokiem w komercjalizacji tej technologii był Xerox Star wprowadzony w 1981 roku. Ten system był pionierskim przykładem komercyjnej implementacji GUI, jednak z powodu swej wysokiej ceny nie zdołał osiągnąć masowej popularności.
Zasadnicze znaczenie dla upowszechnienia GUI miały następne systemy – Apple Lisa w 1983 roku oraz Macintosh w 1984 roku. Oba te systemy zaprojektowane przez firmę Apple były nie tylko bardziej dostępne cenowo, ale również oferowały użytkownikom bardziej przyjazny interfejs oraz wysoką funkcjonalność. Ułatwiały obsługę komputera dzięki wizualnym metaforom, m.in. pulpitom, folderom czy ikonom. Pozwoliło to użytkownikom na łatwą nawigację i wykonywanie skomplikowanych operacji komputerowych.
Ewolucja GUI postępowała w następnych latach, dostosowując się do rosnących potrzeb użytkowników oraz rozwijających się technologii. Graficzny interfejs użytkownika stał się podstawowym sposobem interakcji z elektroniką użytkową i oprogramowaniem.
Graficzny i tekstowy interfejs użytkownika – porównanie sposobu obsługi
GUI oraz TUI różnią się od siebie pod kątem doświadczenia i możliwości, które oferują użytkownikom.
Graficzny interfejs użytkownika charakteryzuje się przede wszystkim wizualnym przedstawieniem informacji – z użyciem ikon, menu czy przycisków. Umożliwia to łatwe nawigowanie oraz interakcję, nawet osobom mniej obeznanym z technologią. Jest bardziej przyjazny wizualnie, a poprzez graficzną reprezentację elementów ułatwia zrozumienie i zarządzanie skomplikowanymi funkcjami i danymi.
Interakcja z TUI polega na tekstowych komendach i minimalnym graficznym interfejsie, przez co wymaga on od użytkowników znajomości specyficznych poleceń. Częściej spotyka się go w środowiskach, w których nacisk kładzie się na wydajność, kontrolę i precyzję, np. w serwerach czy systemach zarządzania bazami danych. Użytkownicy TUI mogą szybciej wykonywać określone operacje, korzystając z klawiatury.
Dalsza część tekstu znajduje się pod materiałem wideo:
Personalizacja interfejsów
Różnice w personalizacji między interfejsem graficznym a interfejsem tekstowym są znaczące i mają duży wpływ na doświadczenia użytkowników.
GUI zazwyczaj oferuje bogatsze możliwości personalizacji, umożliwiając użytkownikom dostosowanie estetyki oraz układu elementów interfejsu za pomocą wizualnych narzędzi, takich jak wybór kolorów, czcionek czy układów ikon.
Tymczasem TUI, choć może być mniej intuicyjny dla nowych użytkowników, również pozwala na opcje personalizacji, które koncentrują się bardziej na funkcjonalności niż na wizualnych aspektach. Użytkownicy mogą dostosowywać skróty klawiszowe, aliasy poleceń oraz skrypty, co może znacznie przyspieszyć i ułatwić pracę w środowiskach opartych na tekstach.
Jak wygląda otwieranie pliku tekstowego w GUI i TUI?
Podczas codziennego korzystania z komputera wiele czynności wykonujemy automatycznie, nie poświęcając temu dodatkowej uwagi. Dla przykładu otwarcie pliku tekstowego to kwestia dwukrotnego kliknięcia na ikonę.
W tekstowym interfejsie użytkownika proces otwierania pliku tekstowego jest znacznie bardziej tekstowo-komendowy i mniej intuicyjny dla osób nieprzyzwyczajonych do takiego rodzaju interakcji. Aby otworzyć plik tekstowy w środowisku TUI, użytkownik musi posłużyć się klawiaturą, wpisując odpowiednie polecenia. Oto przykład takiego procesu:
- Po uruchomieniu terminala lub konsoli tekstowej, najpierw trzeba zlokalizować plik, który chcemy otworzyć. Używa się do tego polecenia
ls(list) w systemach Unix/Linux lubdirw systemie Windows, aby wyświetlić listę plików w aktualnym katalogu. - Następnie, po znalezieniu nazwy naszego pliku, używa się polecenia do jego otwarcia. W środowisku Linux/Unix może to być na przykład
nano nazwa_pliku.txtlubvi nazwa_pliku.txt, gdzienazwa_pliku.txtjest nazwą otwieranego pliku. W systemie Windows może to byćnotepad nazwa_pliku.txt. - Po wpisaniu odpowiedniego polecenia i naciśnięciu klawisza Enter, plik tekstowy otworzy się w wybranym edytorze tekstowym. Dopiero teraz można go przeglądać lub edytować.
W przeciwieństwie do graficznego interfejsu użytkownika, gdzie wystarczy kilknięcie ikony, TUI wymaga znajomości konkretnych poleceń i ścieżek dostępu do plików. W zależności od charakterystyki działania, to podejście może być preferowane przez profesjonalistów i zaawansowanych użytkowników ze względu na większą kontrolę i elastyczność.
Dziękujemy, że przeczytałaś/eś nasz artykuł. Obserwuj EnterTheCode.pl w Wiadomościach Google, aby być na bieżąco.
Czytaj także:
