Składnia Pythona. Przegląd podstawowych elementów

Ewa Klimowicz

11 maja, 2023

4 min

• Praca w IT
• Artykuły

Ostatnia aktualizacja 19 maja, 2023

Python od dawna nie schodzi z podium najpopularniejszych języków programowania. Według indeksu TIOBE już po raz kolejny znajduje się na pierwszym miejscu w rankingu najpopularniejszych języków programowania. I jest tak nie bez powodu. Główną zaletą Pythona jest prosta i czytelna składnia, która ułatwia nie tylko bieżącą pracę, ale też naukę początkujących developerów.

Sprawdź: Python Developer – kim jest i ile zarabia?

Prosty i uniwersalny język – Python to strzał w 10

Python to wysokopoziomowy, interpretowany język programowania, który łączy w sobie czytelność i prostotę z ogromną siłą i wszechstronnością. Jego początki sięgają roku 1991. Stworzył go Guido van Rossum i szybko zdobył popularność dzięki swojej składni, która zwraca dużą uwagę na czytelność kodu. Aktualnie Pythona używa się w wielu dziedzinach, od rozwoju stron internetowych, przez analizę danych, aż po uczenie maszynowe i sztuczną inteligencję.

Ale przechodząc do meritum – jak wygląda jego składnia? Sprawdź poniższe przykłady dla poszczególnych elementów.

Dalsza część artykułu znajduje się pod materiałem wideo:

Elementy składni Pythona

Składnia Pythona jest prosta i zrozumiała, co czyni go idealnym językiem programowania dla początkujących programistów. Z ankiety Developer Survey 2022 (Stack Overflow) wynika, że Python znajduje się na 3. miejscu (58,38%) na liście technologii wśród osób uczących się kodowania, a tylko nieznacznie wyprzedza go JavaScript (59,79%) i HTML/CSS (62,59%). Jak wygląda składnia tego języka w poszczególnych elementach?

Zmienne

Zmienne to podstawowe jednostki przechowywania danych. W Pythonie nie musisz deklarować typu zmiennej – język zrobi to za Ciebie. Dla przykładu:

x = 10   # int
y = 'hello'   # string
z = 3.14   # float

Kod, który przedstawiliśmy powyżej inicjuje trzy zmienne o różnych typach danych:

• x = 10: Inicjalizuje zmienną x z wartością 10. Ponieważ 10 to liczba całkowita, zmienna x jest typu int (integer – liczba całkowita). Komentarz # int informuje, że x jest liczba całkowitą.
• y = 'hello': Inicjalizuje zmienną y ze stringiem (łańcuchem znaków) ‘hello’. Komentarz # string wskazuje, że y jest łańcuchem znaków.
• z = 3.14: Inicjalizuje zmienną z z wartością 3.14. Ponieważ 3.14 to liczba zmiennoprzecinkowa, zmienna z jest typu float. Komentarz # float informuje, że z jest liczbą zmiennoprzecinkową.

Operatory

Python oferuje wiele operatorów:

• matematyczne (+, -, *, /, %, **, //),
• porównania (==, !=, <, >, <=, >=),
• logiczne (and, or, not),
• bitowe (&, |, ^, ~, <<, >>).

Instrukcje warunkowe

W Pythonie instrukcji warunkowych używa się do podejmowania decyzji:

if x > 10:
    print('x jest większe niż 10')
elif x == 10:
    print('x równa się 10')
else:
    print('x jest mniejsze niż 10')

Powyższy kod sprawdza wartość zmiennej x i wykonuje różne instrukcje w zależności od wyniku tych weryfikacji.

• if x > 10: Ten fragment kodu sprawdza, czy wartość zmiennej x jest większa niż 10. Jeśli tak, kod wcięty pod tą linią (print('x jest większe niż 10')) zostanie wykonany, a reszta instrukcji zostanie pominięta.
• elif x == 10: Jeżeli pierwszy warunek nie jest spełniony (tzn. wartość x nie jest większa niż 10), kod przechodzi do kolejnego warunku. elif to skrót od ‘else if’. Ten warunek sprawdza, czy x jest równy 10. Jeśli tak, wykonywana jest instrukcja print('x równa się 10') i pomijane są pozostałe warunki.
• else: Jeżeli żaden z powyższych warunków nie jest spełniony (tzn. x nie jest ani większe niż 10, ani nie jest równy 10), kod przechodzi do bloku else. W tym przypadku, wykonywana jest instrukcja print('x jest mniejsze niż 10').

Pętle

Pętle for i while służą do powtarzania bloku kodu. W Pythonie pętli for często używa się z range() lub do iteracji po liście. Dla przykładu:

for i in range(5):
    print(i)

range(5) generuje sekwencję liczb od 0 do 4 (pięć liczb w sumie). Słowa kluczowego in używa się do iteracji po tej sekwencji.

Pętla for działa następująco: dla każdej liczby i w sekwencji generowanej przez range(5), wykonywana jest instrukcja print(i).

Oto, jak to działa krok po kroku:

1. W pierwszej iteracji, i jest równe 0 (pierwsza liczba w sekwencji), więc print(i) wyświetla 0.
2. W drugiej iteracji, i staje się równa 1 (druga liczba w sekwencji), więc print(i) wyświetla 1.
3. Proces ten kontynuuje się, aż i osiągnie ostatnią liczbę w sekwencji, czyli 4.

W rezultacie, kod wyświetla liczby od 0 do 4, każdą w nowej linii.

Funkcje

Funkcje w Pythonie definiuje się za pomocą słowa kluczowego def. Mogą one przyjmować argumenty i zwracać wartość:

def powitanie(imie):
    return f"Witaj, {imie}!"

Błędy i wyjątki

Python ma wbudowane mechanizmy do obsługi błędów i wyjątków. Można użyć bloków try/except do przechwytywania i obsługi wyjątków.

Czytaj więcej:

IMHO – co oznacza tak naprawdę?

Jak skutecznie przeprowadzić exit interview?

Welcome pack – co warto w nim umieścić?

Słuchawki bezprzewodowe nauszne – polecane modele

Jak oszczędzają Polacy?