Podstawowe komendy w C++

Ewa Klimowicz

2 lutego, 2024

4 min

• Praca w IT
• Artykuły

Ostatnia aktualizacja 2 lutego, 2024

C++ będąc rozwinięciem języka C, oferuje szeroki zakres funkcji, od prostych operacji na typach podstawowych, po zaawansowane mechanizmy programowania obiektowego. W niniejszym tekście skupimy się na prezentacji najbardziej popularnych komend C++, które znajdują zastosowanie w codziennej pracy programisty. Przy każdej z nich zamieścimy krótkie wyjaśnienie, jak również przykłady, które ułatwią zrozumienie ich praktycznego użycia.

Komendy C++ – zmienne i ich typy

W C++ definiowanie zmiennych jest krokiem wstępnym do przechowywania danych. Używamy komendy int, float, double, char do określenia typu zmiennej, co pozwala na efektywne zarządzanie pamięcią i operacje na danych.

int liczba = 10;
float zmiennaZPrzecinkiem = 20.5;

Tutaj int oraz float są komendami do deklaracji zmiennych całkowitych oraz zmiennoprzecinkowych.

• int liczba = 10; – definiuje zmienną typu całkowitego (int) o nazwie liczba i przypisuje jej wartość 10. Typ int służy do przechowywania liczb całkowitych.
• float zmiennaZPrzecinkiem = 20.5; – definiuje zmienną typu zmiennoprzecinkowego (float) o nazwie zmiennaZPrzecinkiem i przypisuje jej wartość 20.5. Typ float służy do przechowywania liczb rzeczywistych, czyli takich, które mogą zawierać część dziesiętną.

Operacje wejścia-wyjścia

Do najbardziej podstawowych operacji należą te związane z wejściem i wyjściem, które umożliwiają komunikację programu z użytkownikiem. Kluczowe komendy to cin do odczytu danych wprowadzonych przez użytkownika oraz cout do wyświetlania danych.

#include <iostream>
using namespace std;

int main() {
    int a;
    cout << "Wprowadź liczbę: ";
    cin >> a;
    cout << "Wprowadzona liczba to: " << a << endl;
    return 0;
}

W tym fragmencie kodu program wykonuje następujące czynności:

• #include <iostream> – dyrektywa preprocesora, która dołącza bibliotekę iostream. Biblioteka ta jest niezbędna do przeprowadzania operacji wejścia i wyjścia, takich jak czytanie danych od użytkownika i wypisywanie danych na ekranie.
• using namespace std; – umożliwia korzystanie z elementów biblioteki standardowej C++ (takich jak cin i cout) bez konieczności przedstawiania pełnej przestrzeni nazw (np. std::cin, std::cout).
• int main() { ... } – definicja głównej funkcji programu, od której rozpoczyna się wykonanie programu.
• Wewnątrz funkcji main:
  • int a; – deklaracja zmiennej a typu całkowitego (int), która zostanie użyta do przechowywania liczby wprowadzonej przez użytkownika.
  • cout << "Wprowadź liczbę: "; – wypisanie na ekranie prośby o wprowadzenie liczby. cout służy do wyprowadzania danych na standardowe wyjście, czyli zazwyczaj na ekran.
  • cin >> a; – odczytanie liczby wprowadzonej przez użytkownika i zapisanie jej wartości do zmiennej a. cin jest używane do odczytu danych ze standardowego wejścia, czyli zazwyczaj z klawiatury.
  • cout << "Wprowadzona liczba to: " << a << endl; – wypisanie na ekranie tekstu “Wprowadzona liczba to: ” razem z wartością zmiennej a, a następnie przejście do nowej linii (endl).
• return 0; – zakończenie funkcji main zwracając wartość 0, co sygnalizuje pomyślne zakończenie programu.

Podsumowując, ten kod prosi użytkownika o wprowadzenie liczby, odczytuje tę liczbę, a następnie wypisuje ją na ekranie.

Sprawdź też: Junior UI Designer

Pętle i instrukcje warunkowe

Do sterowania przepływem programu służą pętle i instrukcje warunkowe. Używamy if, else, for, while do kontroli logiki aplikacji. Poniżej przykład pętli for:

for(int i = 0; i < 5; i++) {
    cout << i << " ";
}

Dla instrukcji warunkowej przykładowy kod wyglądałby następująco:

int liczba = 5;
if(liczba > 0) {
    cout << "Liczba jest dodatnia";
} else {
    cout << "Liczba jest ujemna lub równa zero";
}

Komendy C++ dla funkcji

Definiowanie funkcji w C++ umożliwia wielokrotne wykorzystanie kodu bez konieczności jego powtarzania. Używamy void, int, float etc., by określić typ zwracany przez funkcję.

int dodaj(int a, int b) {
    return a + b;
}

W podanym fragmencie kodu zdefiniowana jest funkcja dodaj, która przyjmuje dwa argumenty typu int (liczby całkowite) oznaczone jako a oraz b. Celem tej funkcji jest zwrócenie sumy tych dwóch argumentów. Instrukcja return a + b; oblicza sumę a i b, a następnie zwraca wynik tej operacji. Gdy funkcja dodaj zostanie wywołana z konkretnymi wartościami dla a i b, zwróci ona ich sumę.

Klasy i obiekty

Programowanie obiektowe to kluczowy aspekt języka C++. Komendy takie jak class pozwalają na definiowanie klas, a następnie tworzenie obiektów tych klas.

class Samochod {
    public:
    string marka;
    void wyswietlMarke() {
        cout << "Marka: " << marka;
    }
};

int main() {
    Samochod mojSamochod;
    mojSamochod.marka = "Toyota";
    mojSamochod.wyswietlMarke();
    return 0;
}

W podanym kodzie definiowana jest klasa Samochod, która reprezentuje strukturę danych dla obiektów typu samochód. Wewnątrz tej klasy znajduje się publiczny atrybut string marka, który służy do przechowywania nazwy marki samochodu. Dodatkowo klasa zawiera publiczną funkcję wyswietlMarke(), która ma za zadanie wyświetlić markę samochodu, korzystając z cout.

W funkcji main(), która stanowi punkt startowy programu, tworzy się obiekt mojSamochod typu Samochod. Następnie atrybutowi marka tego obiektu przypisuje się wartość "Toyota", co oznacza, że dla tego konkretnego obiektu marka samochodu to Toyota.

Po przypisaniu marki, wywoływana jest funkcja wyswietlMarke() na obiekcie mojSamochod. Funkcja ta wyświetla napis „Marka: Toyota” na standardowym wyjściu, co jest rezultatem działania instrukcji cout << "Marka: " << marka;.

Zakończenie funkcji main() przez return 0; oznacza pomyślne zakończenie programu.

Dziękujemy, że przeczytałaś/eś nasz artykuł. Obserwuj EnterTheCode.pl w Wiadomościach Google, aby być na bieżąco.

Czytaj także:

CSS float. Kontroluj rozmieszczenie elementów na stronie

Tablice C++ ułatwiają organizację danych. Przykłady kodu