Ostatnia aktualizacja 30 maja, 2023
Kodowanie znaków to kluczowy element technologii informacyjnej, który pozwala komputerom interpretować i przechowywać tekst. Podczas pisania na komputerze nasze słowa przekształcają się w ciąg binarny, niezależnie od tego, czy tworzymy dokument w edytorze tekstowym, kodujemy stronę internetową czy piszemy e-mail. Najpopularniejszym standardem kodowania jest UTF-8. To jeden z formatów Unicode, który umożliwia reprezentację tysięcy znaków z różnych języków za pomocą 1-4 bajtów. Jego elastyczność i zgodność z ASCII uczyniły go kluczowym narzędziem w globalnej komunikacji cyfrowej.
Sprawdź: Kodowanie muzyki na żywo. Poznaj Sonic-Pi
Unicode rozwiązał problem wyświetlania znaków
Unicode to standard kodowania, który ma na celu reprezentowanie prawie każdego pisanego języka na świecie. Jest to ambitny cel, zważywszy na to, że istnieją tysiące języków, a każdy z nich posiada własny zestaw znaków i symboli. Przed powstaniem standardu Unicode, różne języki używały różnych systemów kodowania. Oczywistą konsekwencją takiej sytuacji były konflikty i niezgodności w sposobach wyświetlania znaków.
Unicode rozwiązał ten problem, tworząc jednolity standard, który może reprezentować niemal każdy znak w każdym języku. Jest to możliwe dzięki synchronizacji ze standardem ISO 10646 oraz ASCII.
Unicode przypisuje każdemu znakowi unikalny numer (punkt kodowy). Na przykład, litera “A” ma punkt kodowy 65, a cyfra “9” ma punkt kodowy 57. Wszystko, od liter alfabetu po znaki chińskie, ma swój własny unikalny punkt kodowy w systemie Unicode.
Jak działa UTF-8?
UTF-8 stanowi najpopularniejszy aktualnie format kodowania znaków Unicode. Aktualnie używa go 97,9% stron internetowych (stan na 30.05.2023 r.), których kodowanie znaków jest znane. Jest to tzw. format zmiennoprzecinkowy, co oznacza, że każdy znak może zajmować od 1 do 4 bajtów. UTF-8 jest szczególnie popularny ze względu na swoją zgodność wsteczną z ASCII, najstarszym standardem kodowania znaków, który używa tylko 1 bajta na znak. W UTF-8 wszystkie znaki ASCII mają te same wartości, co w ASCII. Ułatwia to przejście ze standardu ASCII do Unicode.
Przykład kodowania znaku “ć” w UTF-8
Przyjrzyjmy się procesowi kodowania znaku “ć” (punkt kodowy: 263) w UTF-8:
| Krok | Opis | Wynik |
|---|---|---|
| 1 | Sprawdzenie, ile bajtów potrzebujemy (dla ć to 2 bajty) | 2 bajty |
| 2 | Rozpoczęcie kodowania znaku “ć” | 110xxxxx 10xxxxxx |
| 3 | Wstawienie bitów punktu kodowego do wzorca | 11000001 10100011 |
Wynikiem jest bajtowy zapis znaku “ć” w formacie UTF-8.
Dalsza część tekstu znajduje się pod filmem:
Inne typy kodowania znaków
Choć Unicode i UTF-8 są najpopularniejszymi, wspomnieliśmy wcześniej o innych systemach kodowania. Czym się charakteryzują?
- ASCII – najstarszy standard, który koduje tylko znaki alfabetu łacińskiego.
- ISO-8859-1 – zwany również Latin-1, obejmuje większość znaków używanych w językach zachodnioeuropejskich.
- UTF-16 i UTF-32 – inne formaty Unicode, które różnią się ilością bajtów używanych do reprezentacji każdego znaku.
Czytaj więcej:
Połącz telefon z Windows – prawie jak Apple Community
Interfejs API – frontend w REST
TanStack Query – asynchroniczne zarządzanie stanem
Polskie startupy ciągle rekrutują
Analityk systemowy jako pośrednik między klientem a programistą
